برای بیمارانی که مفصل لگن آن‌ها به شدت آسیب دیده است، پروتز کامل لگن انجام می‌شود. در این روش، مفصل آسیب‌دیده با پروتزی از جنس کبالت کروم یا تیتانیوم جایگزین می‌گردد. در قطعات میانی نیز از مواد پلاستیکی، فلزی یا سرامیکی استفاده می‌شود.

جراحی پروتز لگن بر اساس میزان استحکام استخوان بیمار به دو روش انجام می‌شود:

• پروتز لگن سیمانی: در بیماران مسن که استحکام استخوان پایین است، پروتز با استفاده از ماده‌ای به نام سیمان استخوانی در محل ثابت می‌شود.

• پروتز لگن بدون سیمان: در بیماران جوان‌تر که استحکام استخوان مناسب دارند، پروتزهایی با پوشش متخلخل به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که به‌طور محکم در داخل استخوان جای می‌گیرند.

نرخ موفقیت جراحی پروتز لگن بیش از ۹۵٪ است. امروزه با طراحی‌های جدید ایمپلنت و فناوری سطوح سرامیکی، طول عمر پروتز می‌تواند بیش از ۲۵ سال باشد. در صورت بروز ساییدگی یا شل‌شدگی پروتز، با جراحی بازبینی (ریویژن)، پروتز جدید لگن جایگزین می‌شود.

جراحی پروتز لگن عملی حساس و نیازمند دقت و تجربه است. هرچند دارای خطراتی می‌باشد، اما زمانی که توسط جراحان متخصص انجام شود، نتایج بسیار موفق و رضایت بیماران را به همراه دارد.